Komik Askerlik Hatıralarım (2): "Tuncay'a Verilen Lakap"

                                                                       

                                 
  

                   

                                                                                                         

       TUNCAY’A LAKAP

      Ben, askerliğimi kısa dönem olarak İzmir’de yaptım. Askerlik arkadaşlarımdan birinin ismi de Tuncay idi. Bu tertip, Malatyalıydı. Tuncay, çayı çok seviyordu. Tam bir çay hastasıydı. Çay içmediği zamanlarda sinir küpüne dönüşüyor, âdeta asabileşiyordu.

       Askerlik eğitimi sırasında 50 dakikalık eğitim yapılır, 10 dakika da ara verilirdi. Kendisi, mola düdüğü çalar çalmaz, hiç vakit kaybetmeden kantine doğru koşardı. Kantinde sallama-poşet çaylardan alır, daha sonra afiyetle içerdi. İçtiği zaman “Ohh!” diye bir rahatlama sesi çıkarır, keyfine diyecek olmazdı.

       Bir gün öğlen yemeğini yemek için yemekhâneye doğru bölük hâlinde gidiyorduk. Bölükteki bazı arkadaşlar kendi aralarında konuşup muhabbet ediyorlardı. Maraşlı bir arkadaş, -Tuncay’ın durumunu o da bildiği için- şöyle konuştu:

      “Tuncay’a bir isim buldum: “Tunçay-poşet çay”

      (Not: Asker argosunda kısa dönem askerlere “poşet” denirdi.)

      Böyle deyince, bunu duyan herkes kahkahalarla gülmeye başlamıştı. Diyebilirim ki, bu Maraşlı muzip arkadaşımız, tam da taşı gediğine koymuştu.